Gisteren aten we een heel, heel late barbecue.
De hele dag ben ik bezig geweest de laatste hand te leggen
aan Cupcakes en een koffer.
De laatste 35 bladzijden had ik tot nog toe nog niet
overgelezen en voor ik het wist zat ik helemaal in het verhaal. Ik las het met
kromme tenen van de spanning.
Net als ik meestal heb wanneer ik bij het einde van een boek
kom, kan ik het niet meer weg leggen en wil weten hoe het afloopt.
Het verwonderlijke is dat ik natuurlijk wel weet hoe het afloopt, ik
heb het tenslotte zelf geschreven.
In een liefdesroman weet je ook dat ze
elkaar waarschijnlijk wel krijgen en toch is ieder verhaal weer even spannend.
Want hoe krijgen ze elkaar.
Ik heb gemerkt, dat ik ook bij mijn boek weer heel benieuwd
was naar het hoe? In welke volgorde gaat het gebeuren, wanneer komt dat en dat
ter sprake. Al met al kon ik bijna niet stoppen om de noodzakelijke
verbeteringen aan te brengen, laat staan stoppen voor zoiets banaals als eten.
Een late barbecue dus, maar tevens een gevoel van euforie.
Cupcakes en een koffer was nu echt af en de afgelopen uren had ik in spanning
gezeten over de afloop, werd ik weer geraakt door sommige scenes en voelde me
heerlijk voldaan.
Vanmorgen werd ik wakker en wist precies welke verbeteringen
nog nodig waren. Gisteren wilde ik zo graag het boek uitlezen, dat ik sommige
foutjes over het hoofd heb gezien.
Vanmorgen heb ik het dus echt afgemaakt. De laatste
aanvullingen, het nawoord, de citaten.
En zing ik al de hele morgen afwisselend de twee songs die geweldig passen bij mijn boek en mijn stemming
Dream a little
dream of me en When you’re smiling
Geniet er ook maar van
Geen opmerkingen:
Een reactie posten